Ένα παπούτσι είναι απλά ένα παπούτσι, μέχρι να το φορέσει ο Michael Jordan. Το AIR καταπιάνεται με την πραγματική ιστορία της αποκλειστικής συμφωνίας του θρυλικού μπασκετμπολίστα με τη Nike το 1984, τα τεράστια ρίσκα που πήραν όλοι όσοι συνεισέφεραν στην ολοκλήρωσή της και στη δημιουργία μιας μοναδικής σειράς παπουτσιών, που έμελλε να ‘εκτοξεύσει’ τα κέρδη της εταιρείας και να ‘απογειώσει’ την καριέρα του πιο διάσημου αθλητή όλων των εποχών.
ΕΝΑ ΣΚΗΝΙΚΟ…ΑΚΡΑΙΑ 80’S
Η ταινία αποτελεί άλλη μία συνεργασία μεταξύ των κολλητών Ben Affleck και Matt Damon, με τον πρώτο να αποδεικνύεται για άλλη μια φορά εξαιρετικός στο ρόλο του ως σκηνοθέτης, μετά τα Gone Baby Gone, The Town και Argo. Με αφορμή την χρονική περίοδο που διαδραματίζονται τα γεγονότα, ο Affleck βρίσκει την ευκαιρία να φτιάξει ένα έργο που μοιάζει βγαλμένο από την δεκαετία του 80’, με τα κατάλληλα τραγούδια και χρώματα να συνοδεύουν κάθε σκηνή. Σε αυτό σίγουρα βοηθάει και το σενάριο του Alex Convery (πρώτη του δουλειά), ο οποίος μέσω του ανιχνευτή ταλέντων Sonny Vaccaro έχει βρει το κατάλληλο άτομο για να ακολουθήσει ο θεατής αυτή την underdog story.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΑΝΕ
Αν και η ταινία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ensemble που έχει μαζέψει, ο Matt Damon είναι αυτός που αναλαμβάνει με ευκολία τον κεντρικό ρόλο. Η αποστολή του Vaccaro κόντρα σε όλα τα προγνωστικά να πείσει αυτό το σπουδαίο rookie να υπογράψει με τη Nike μόνο εύκολη δεν είναι, και ο Damon βγάζει συνεχώς την ένταση και την αγωνία που ζει ο χαρακτήρας του, χωρίς ποτέ να γίνεται φορτικός ή αντιπαθητικός στο κοινό.
Φυσικά δεν ‘παίζει’ μόνος του, με τη Viola Davis να έρχεται και να δίνει νέα ζωή στο δεύτερο μισό της ταινίας ως η μητέρα του Jordan. Πολλή κουβέντα είχε γίνει για την απαίτηση του Jordan να παίξει η Davis το ρόλο της μητέρας του, και φυσικά η ίδια δεν απογοητεύει, καθώς ακόμα και με περιορισμένο χρόνο συμμετοχής καταφέρνει να ξεχωρίσει για το δυναμισμό και την αποφασιστικότητα που φέρνει στο ρόλο της Deloris. Προσωπικά από το καστ ξεχώρισα και τους Chris Messina και τον πάντα απολαυστικό Chris Tucker, οι οποίοι δίνουν εκπληκτικές κωμικές ερμηνείες και κάνουν την ταινία μια από τις πιο αστείες της χρονιάς.
ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΨΕΜΑΤΑ;
Φυσικά όταν βλέπεις μια βιογραφία πρέπει πάντα να έχεις κάποιες επιφυλάξεις για το τι πραγματικά συνέβη, και το AIR δεν αποτελεί εξαίρεση. Η απόφαση της ταινίας να μην δείξει ουσιαστικά τον Michael Jordan παραβλέπει κάπως τη δική του συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις, ενώ και ο ατζέντης του David Falk λειτουργεί σαν ένας από τους ανταγωνιστές της ταινίας ενώ στην πραγματικότητα ήταν και αυτός σημαντικός στην πρώτη επαφή της οικογένειας Jordan με τη Nike. Από την άλλη η ταινία απευθύνεται σε όλους και όχι αποκλειστικά σε λάτρεις του μπάσκετ, οπότε πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα βρουν αυτή την δραματοποιημένη εκδοχή των γεγονότων αρκετά ενδιαφέρουσα ώστε να ψάξουν να μάθουν περισσότερα μετά το τέλος της.
ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ;
Ίσως η κατάλληλη φράση για να περιγράψει το AIR θα ήταν ‘Χολιγουντιανό παραμύθι’. Από την μία δεν λέει όλη την αλήθεια, από την άλλη είναι τόσο ευχάριστο να το βλέπεις που δεν σε νοιάζει και ιδιαίτερα. Η επίκληση στο συναίσθημα που κάνει ο Affleck με την ομιλία του Damon στο Jordan στο τέλος είναι απόλυτα κερδισμένη, και πιστεύω ότι, έστω και σε ένα επιφανειακό επίπεδο, θα προκαλέσει ωραίες συζητήσεις γύρω από τον αθλητισμό και το πόσο εμπορευματοποιημένος έχει γίνει. Θα τονίσω ξανά πάντως, ότι αν ψάχνετε και κάτι για να γελάσετε, δείτε το AIR: Είναι πιο αστείο απ’ όσο φαίνεται.
