Όλοι ξέρουμε την παιδική ταινία “Pinocchio” της Disney που κυκλοφόρησε το 1940. Γενικότερα, πέρα από την παιδική ταινία του 1940, υπήρχαν κι άλλες ταινίες με το γνωστό παραμύθι του “Pinocchio”. Το 2022 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Για την ακρίβεια, φέτος κυκλοφόρησαν δύο ταινίες “Pinocchio”.
Η μια ταινία είναι, φυσικά, της Disney, η οποία, ωστόσο, δεν κατάφερε να κερδίσει το κοινό. Ο Guillermo del Toro ήρθε με την σειρά του και δημιούργησε μια ταινία που άρεσε αρκετά στο κοινό. Ομολογώ πως μετά την ταινία της Disney, δεν περίμενα πως η συγκεκριμένη θα είναι καλή, αλλά έκανα μεγάλο λάθος! Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Guillermo del Toro φημίζεται για τις ταινίες φαντασίας που σκηνοθετεί, καθώς έχει βραβευτεί κιόλας για δύο από αυτές.
Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του Pinocchio. Η συγκεκριμένη ταινία, όμως, βασίζεται στο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1883 και όχι στη παιδική ταινία της Disney. Για τον λόγο αυτό, υπάρχουν αρκετές διαφορές, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ο Geppetto είχε παιδί στην αρχή της ταινίας. Δυστυχώς, το παιδί πέθανε και ο Geppetto έπαθε κατάθλιψη. Το μόνο που έκανε ήταν να επισκέπτεται τον τάφο του παιδιού και να πίνει. Μια μέρα, λοιπόν, επιχείρησε να φτιάξει ένα ξύλινο κουκλάκι για να φέρει το παιδί του πίσω.
Η ιστορία ήταν πολύ καλή και χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα πως η ταινία διαρκεί περίπου 2 ώρες. Δεν είναι λίγες οι ταινίες που κυκλοφόρησαν φέτος και έχουν διάρκεια περισσότερες από 3 ώρες. Προσωπικά, μου αρέσουν περισσότερο οι ταινίες που έχουν λιγότερη διάρκεια, εφόσον μπορώ να τις ευχαριστηθώ πιο εύκολα και δεν με κουράζουν.
Μέσα από την ταινία, ο Guillermo del Toro θίγει κάποια σοβαρά κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν ακόμα τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτά δεν είναι άλλα από τον πόλεμο και την θρησκεία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που κατάφερε να μετατρέψει ένα κλασικό παραμύθι σε μια πιο “ρεαλιστική” έκδοση.
Ομολογώ πως οι χαρακτήρες μου άρεσαν αρκετά, παρ’όλο που δεν το περίμενα. Στην συγκεκριμένη ταινία, οι χαρακτήρες δεν είναι όσο τέλειοι όσο τους θυμόμαστε. Ακόμα και ο Geppetto, ένας χαρακτήρας που στην παιδική ταινία της Disney ήταν συνεχώς χαμογελαστός, παρουσιάζει ελαττώματα. Μετά τον θάνατο του παιδιού, χάνει τον εαυτό του και βρίσκει καταφύγιο στο ποτό. Ο Geppetto είχε μεγάλη προσωπική εξέλιξη και θεωρώ ότι ο τρόπος που αντιμετώπισε αυτή την σοβαρή απώλεια, αν και σύντομος, ήταν ένα από τα καλύτερα στοιχεία της ταινίας.
Όσον αφορά την σκηνογραφία, τα λόγια είναι περιττά. Οι σκηνές είναι μοναδικές και η ταινία ξεχωρίζει για την σκηνογραφία της. Παρ’όλο που είναι η πρώτη φορά που βλέπω τέτοια γραφικά, μου άρεσαν και μακάρι να υπήρχαν περισσότερες ταινίες με παρόμοια γραφικά. Για την ακρίβεια, από το trailer με κέρδισε το περιβάλλον και η ατμόσφαιρα της ταινίας.
Πιστεύω πως η συγκεκριμένη ταινία ήταν πολύ καλή, από την υπόθεση μέχρι και την σκηνογραφία. Ο Guillermo del Toro κατάφερε να συνδυάσει το κλασικό με το μοντέρνο και με έναν περίεργο τρόπο άφησε το προσωπικό του λιθαράκι στον Pinocchio.
