Πάει πολύς καιρός από τότε που πρωτοακούσαμε για την επερχόμενη σειρά Lord of the Rings: The Rings of Power που ετοίμαζε η Amazon. Η ανακοίνωσή της και μόνο στα τέλη του 2017 είχε προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις, κυρίως αρνητικές, ενώ τα νέα που μας έρχονταν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στο να δημιουργηθεί ένα κλίμα θετικής προσμονής. Και η αλήθεια είναι πως ένα μεγάλο μέρος του κοινού ήταν προδιατεθειμένο πολύ αρνητικά πριν καν δει το τρέιλερ. Είναι δίκαιο όμως το τόσο μίσος που έχει λάβει, ειδικά ενώ είμαστε ακόμα στην αρχή, ή μήπως αξίζει να της δώσουμε μια ευκαιρία με λίγο πιο ανοιχτό μυαλό;
Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 2 Σεπτεμβρίου στην πλατφόρμα Amazon Prime με δύο μονόωρα επεισόδια. Για τη δημιουργία αυτής της νέας ιστορίας η Amazon διέθεσε το μυθικό ποσό των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, γεγονός που την καθιστά την πιο ακριβή σειρά στη μέχρι τώρα ιστορία της τηλεόρασης. Τη σκηνοθεσία των δύο πρώτων επεισοδίων ανέλαβε ο J. A. Bayona των The Impossible και Penny Dreadful.
Το Rings of Power τοποθετείται χρονικά πριν τις περιπέτειες του Φρόντο, του Σαμ και της Συντροφιάς, περίπου 5.000 χρόνια πίσω. Αντλεί έμπνευσή από τις σημειώσεις του J.R.R.Tolkien, όπου μας παρέχει πολλές πληροφορίες για τη Δεύτερη Εποχή και τα πλάσματά της. Η υπόθεση ωστόσο είναι πρωτότυπη και δεν αποτελεί προσαρμογή κάποιας ήδη υπάρχουσας ιστορίας, πέρα από ορισμένους ήδη γνωστούς χαρακτήρες, τους οποίους θα δούμε να έρχονται αντιμέτωποι με νέες περιπέτειες.
Έπειτα από την νίκη ενάντια στον Σκοτεινό Άρχοντα Morgoth, στη Μέση Γη έχει επικρατήσει ειρήνη, ή τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν οι κάτοικοί της. Η παλιά μας γνώριμη Galadriel, μια δυνατή πολεμίστρια, γνωρίζει ότι ο υπηρέτης του Morgoth, ο Sauron, κρύβεται κάπου και συνεχίζει να απειλεί τη ευημερία τους, ενώ αφήνει πίσω του ένα μυστηριώδες σημάδι. Ηγείται λοιπόν μιας ομάδας ξωτικών και ορκίζεται να συνεχίσει την αποστολή του αδερφού της, ο οποίος χάθηκε στον πόλεμο. Ταυτόχρονα, ο Εlrond, ο αρχιτέκτονας των ξωτικών, που ασχολείται και με την πολιτική, προσπαθεί να συνάψει μια καινούργια συμμαχία με τους Νάνους και ταξιδεύει ως τη Moria και την υπόγεια πόλη του Khazad-dûm. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η Nori ένα χομπιτοπαίδι (όχι ακριβώς Χόμπιτ, αλλά Harfoot, πρόγονος των Χόμπιτ), ανακαλύπτει έναν γίγαντα που έχει πέσει από τον ουρανό και φαίνεται πως αναζητά κάτι ανάμεσα στα αστέρια…
Το πρώτο πράγμα που οφείλει να αναγνωρίσει και ο πιο ορκισμένος εχθρός της σειράς, είναι πως, όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι, η σειρά είναι αρτιότατη και δείχνει να δικαιολογεί τα χρήματα που διατέθηκαν. Η εικόνα, ο ήχος και η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι τόσο προσεγμένα και όμορφα, που αρκούν για να σε πάρουν από το χέρι και να σε ταξιδέψουν σε έναν κόσμο που γνωρίζεις καλά από παλιά. Τα βουνά και οι οροσειρές, τα δάση και τα παλάτια, κάθε τοπίο είναι τόσο όμορφο, που ναι, θα τολμήσω να πω πως θυμίζουν κάτι από την αυθεντική τριλογία.
Και εδώ μάλλον τελειώνουν τα όσα με εντυπωσίασαν. Για την υπόθεση είναι φυσικά νωρίς για να πούμε πολλά. Η ιστορία κινείται αργά και φαίνεται πως έχει δοθεί προτεραιότητα στους χαρακτήρες και στο να γίνει μια γνωριμία (μάλλον ένα reunion) με τις φυλές και τα πλάσματα της Μέσης Γης. Δεν βλέπουμε ξεκάθαρα προς τα πού οδεύει το κάθε τί, κάτι που ίσως θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει να γίνεται, καθώς, ας μην ξεχνάμε, έχουμε ήδη δει δύο επεισόδια από τα συνολικά οκτώ. Ένα αρνητικό στοιχείο είναι για μένα οι χαρακτήρες, ιδιαίτερα αυτοί της Galadriel και του Εlrond. Δεν έχω καταλήξει ακόμα στον αν με ενοχλεί η επιλογή των ηθοποιών ή το γράψιμό τους, αλλά κανείς δεν μου βγάζει αυτό το συναίσθημα του μαγικού και του αιθέριου που έβγαζε ο Φρόντο όταν απλώς ξάπλωνε ήσυχος και διάβαζε το βιβλίο του, ενώ τον διέκοπτε το κάρο του Γκάνταλφ.
Έχοντας γράψει αυτά, είμαι οπωσδήποτε διατεθειμένη να αναθεωρήσω ό,τι αρνητικό έχω σχηματίσει ως τώρα. Οι δημιουργοί φαίνεται πως έχουν στο μυαλό τους ήδη μια συγκεκριμένη πορεία, καθώς υπάρχουν σχέδια για πέντε σεζόν, το οποίο μάλλον είναι ευτυχές, τουλάχιστον για την έκβαση της ιστορίας. Πέρα απ’αυτό, όλοι όσοι αγαπάμε τον κόσμο του Άρχοντα γνωρίζουμε ότι τη μαγεία των πρώτων ταινιών δύσκολα θα καταφέρει κάποιος να την αναδημιουργήσει, κάτι που μας απέδειξε η τριλογία του Χόμπιτ. Αυτή είναι άλλωστε και η κατάρα για τέτοια αριστουργήματα· αφήνουν πίσω τους ασήκωτη κληρονομιά. Όπως και να’χει, θα δω τη σειρά με όλη μου την καλή διάθεση.
