H Gemma (Allison Williams) είναι μια ανεξάρτητη και φιλόδοξη σχεδιάστρια ρομποτικών παιχνιδιών. Όλα αλλάζουν στη ζωή της όταν η οκτάχρονη ανιψιά της Cady (Violet McGraw) μένει ορφανή, καθώς οι γονείς της σκοτώνονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Gemma θα πρέπει να αναλλάβει τον ρόλο του γονιού για τη μικρή, έναν ρόλο που μέχρι τώρα της ήταν εντελώς ξένος. Κι ενώ θεία και ανιψιά δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα συνθήκη, μπαίνει στη ζωή τους η M3GAN, μια ρομποτική κούκλα σιλικόνης στο μέγεθος ενός αληθινού κοριτσιού, με δική της σκέψη και ομιλία. Η M3GAN θα γίνει αχώριστη φίλη της Cady, θα τη στηρίξει στις δύσκολες στιγμές που περνάει και θα της ξαναδώσει τη θέλησή της για ζωή. Γρήγορα όμως η κούκλα θα αρχίσει να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες από όσες έχει σχεδιαστεί και να συμπεριφέρεται ολοένα και πιο αυτόνομα…
Παρά την ενδιαφέρουσα ιδέα, που θα μπορούσε ίσως να αποτελεί σενάριο επεισοδίου του Black Mirror, όμως μένει αρκετά πίσω στην εκτέλεσή της, το M3GAN δυστυχώς δεν έχει και πολλά να μας πει. Πέφτει στην παγίδα όλων των κλισέ του είδους και παραμένει ένα ακόμα θρίλερ (προσπάθησε, αλλά δεν ακούμπησε και πολύ) από εκείνα που δεν σου κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση και που έχεις ξεχάσει πριν ακόμη πέσουν οι τίτλοι τέλους. Ο Νεοζηλανδός σκηνοθέτης Gerard Johnstone, που διαθέτει στο ενεργητικό του την πολύ πιο ενδιαφέρουσα κωμωδία τρόμου Housebound (2014), εδώ δυστυχώς δεν καταφέρνει και πολλά.
Γίνεται μια προσπάθεια σχολιασμού της τεχνητής νοημοσύνης και της ραγδαίας εξέλιξής της, όμως ο τρόπος με τον οποίο τη διαχειρίζεται η ταινία είναι πρόχειρος και άτσαλος. Τουλάχιστον αυτό πιστέυω πως προσπάθησαν να κάνουν οι συντελεστές, επειδή, από ένα σημείο και μετά χάθηκε εντελώς η μπάλα και δεν καταλάβαινα και πολύ τί γινόταν ή απλώς δεν με ένοιαζε. Οποιοδήποτε αποκορύφωμα είχε να δώσει η ταινία ήρθε απότομα, χωρίς να δένει με την υπόλοιπη ιστορία, η οποία γενικότερα αποτελείται από τυχαία γεγονότα, που δεν έχουν ιδιαίτερη συνοχή μεταξύ τους.
Ούτε και στο κομμάτι του τρόμου συμβαίνουν πολλά· μπορεί εξωτερικά η M3GAN να μοιάζει με την κόρη του Chucky, της κούκλας του Σατανά με τη Renesmee, την κόρης του Edward και της Bella, όμως η ομοιότητές τους σταματούν εδώ. Η M3GAN δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί κανέναν από τους δύο. Αφήστε που ο Chucky δύσκολα θα απατούσε την Tiffany και το πραγματικό παιδί τους είναι πολύ πιο τρομακτικό χωρίς να προσπαθεί…
Εν πάση περιπτώσει, η ταινία θέλησε να γίνει λίγο κωμωδία τρόμου, λίγο σάτυρα επιστημονικής φαντασίας, όμως έχασε τον δρόμο και για τα δύο, γιατί κάποιος άφησε το σενάριο στη μέση και ξέχασε να το συνεχίσει. Σε αυτό το σημείο θα παραθέσω το όνομα του James Wan των Saw, του παραγωγού της ταινίας, αλλά μπορείτε να το λάβετε και ως άσχετο γεγονός. Είναι επίσης ο άνθρωπος που μας έφερε τα εξίσου ασχολίαστα Annabelle Comes Home και Malignant.
