Μετά το Black Phone, έχουμε άλλη μια ταινία τρόμου που αφορά μυστηριώδη τηλέφωνα, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Netflix στις 5 Οκτωβρίου. Πρόκειται για το Mr. Harrigan’s Phone, που βασίζεται στο ομότιτλο διήγημα του Stephen King από την τελευταία συλλογή ιστοριών του με τίτλο If It Bleeds.
Το Mr. Harrigan’s Phone μας διηγείται την ιστορία του Craig (Jaeden Martell), ενός αγοριού που πιάνει την πρώτη του δουλειά για λογαριασμό του κυρίου Harrigan (Donald Sutherland), ενός πολύ πλούσιου, αλλά μοναχικού ηλικιωμένου που αρχίζει να αποκτά προβλήματα όρασης. Η δουλειά του αγοριού είναι να του διαβάζει δυνατά τα βιβλία που τόσο πολύ απολαμβάνει και, καθώς τα χρόνια περνούν, αναπτύσσεται μεταξύ τους μια σχέση εκτίμησης και θαυμασμού. Όμως, λίγο καιρό αφότου ο κύριος Harrigan πεθαίνει, ο Craig αρχίζει να λαμβάνει περίεργα τηλεφωνήματα και μηνύματα και αντιλαμβάνεται ότι ο ηλικιωμένος εργοδότης του έχει κάτι να του πει…
Σε σκηνοθεσία John Lee Hancock (The Blind Side) και παραγωγή Ryan Murphy (American Horror Story και Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story) το Mr. Harrigan’s Phone είναι μια ταινία μυστηρίου με στοιχεία δράματος και υποβλητική ατμόσφαιρα. Προπάντων όμως είναι μια ταινία ενηλικίωσης, καθώς αγγίζει με ευαισθησία ζητήματα όπως αυτό της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου, στοιχείο όχι ξένο προς τα έργα του Stephen King, τα οποία, εκτός από γερές δόσεις τρόμου, κρύβουν σχεδόν πάντα και μια βαθύτερη ανθρώπινη πλευρά. Έτσι λοιπόν και εδώ, ο Craig έχοντας πρώτα χάσει σε πολύ μικρή ηλικία τη μητέρα του και μην μπορώντας να συμβιβαστεί με την απουσία της, δένεται συναισθηματικά με τον ηλικιωμένο άντρα, στον οποίο βρίσκει έναν μέντορα για να τον καθοδηγεί.
Ο Jaeden Martell (των It και The Lodge), παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει αποκτήσει αρκετή εμπειρία στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εφήβων και στέκεται επάξια δίπλα στο βετεράνο ηθοποιό Donald Sutherland (των The Dirty Dozen και Hunger Games). Για τη μισή περίπου διάρκεια της ταινίας η μεταξύ τους δυναμική εξελίσσεται αποτελεσματικά σε μια σχέση παππού και εγγονού, ή, ακόμα περισσότερο, δασκάλου και μαθητή. Γιατί ο Craig έχει πολλά μαθήματα να λάβει από το ηλικιωμένο αφεντικό του, μαθήματα που αφορούν τη ζωή, το χρήμα, τους ανθρώπους που στέκονται εμπόδιο στον δρόμο μας και καμιά φορά μας απειλούν και, κυρίως, τον θάνατο.
Δυστυχώς το καλύτερο χαρτί της ταινίας είναι και αυτό που καταλήγει να της αφερεί πόντους τρόμου, καθώς, αφού ο κύριος Harrigan φεύγει από τη ζωή και από την ιστορία, χάνεται λίγο το παιχνίδι όσον αφορά το είδος στο οποίο θέλει εν τέλει να ανήκει. Έχουμε δηλαδή τα μυστηριώδη τηλεφωνήματα από τον τάφο, με τα οποία ο νεκρός πρωταγωνιστής δείχνει ότι δεν έχει τελειώσει από αυτό τον κόσμο, έχουμε τα προβλήματα του Craig στο σχολείο με τον νταή που του κάνει τη ζωή δύσκολη, έχουμε τον θάνατο της αγαπημένης του καθηγήτριας, ο οποίος προσθέτει ένα ακόμα βάρος στον ευαίσθητο έφηβο.
Ο σκηνοθέτης μοιάζει να δυσκολεύεται να συνδυάσει όλα αυτά τα στοιχεία με τρόπο που να μην επισκιάζουν το ένα το άλλο και αποσυντονίζουν το ύφος που προσπαθεί να χτίσει. Ίσως φταίει περισσότερο το σενάριο, το οποίο αποτελεί πιστή μεταφορά ενός διηγήματος, που μάλλον χρειαζόταν ορισμένες προσαρμογές προκειμένου να δουλέψει σωστά για χάρη του κινηματογραφικού ρυθμού. Ίσως, πάνω από όλα, να έπρεπε η ταινία να διαφημιστεί περισσότερο ως το coming of age δράμα (που είναι) και λιγότερο ως τρόμου (που προσπαθεί να είναι, όμως μάλλον χάνεται κάπου στην προσπάθεια).
Παρόλα αυτά, το Mr. Harrigan’s Phone δεν ανήκει μεταξύ των κακών μεταφορών των έργων του King, την πλειοψηφία των οποίων φαίνεται να ακολουθεί κάποιου είδους κατάρα, αφού η αλήθεια είναι ότι δεν βγαίνουν και συχνά καλές ταινίες βασισμένες στα βιβλία του. Ένα από τα παραδείγματα δηλαδή που ξεφεύγουν από αυτή τη κατηγορία, το Shining του 1980, χρειάστηκε να υποστεί τρομερές αλλαγές προκειμένου να βγει το αριστούργημα του Stanley Kubrick που γνωρίζουμε.
Όπως και να’χει, καθώς πλησιάζουμε στην εποχή του Halloween και οι κυκλοφορίες των θρίλερ και λοιπών ειδών πληθαίνουν, η ταινία είναι μια ευχάριστη επιλογή για ένα φθινοπωρινό απόγευμα, κι ας μην γιορτάζουμε τη γιορτή των Αγίων Πάντων στο χωριό μας.
