Το πρόβλημα με τα sequels είναι ότι πολλές φορές χάνουν το νόημα της λέξης. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουμε πιάσει στα χέρια μας ένα παιχνίδι που έμοιαζε σαν το προηγούμενο με κάποιες έξτρα αλλαγές που εντοπίζονται κυρίως στο οπτικό κομμάτι. Αυτή είναι και η περίπτωση με το Overwatch 2, αλλά ας εμβαθύνουμε καλύτερα στο τι ακριβώς συνέβη με την νέα αυτή κυκλοφορία του λεγόμενου sequel του αρχικού Overwatch του 2016.
Η μεγαλύτερη αλλαγή που θα παρατηρήσει κανείς είναι ότι το παιχνίδι πλέον έχει μπει σε αυτό το “τρυπάκι” των free to play παιχνιδιών, με τον πυρήνα του υπολοίπου να μένει σχετικά ίδιος. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι το παιχνίδι έχει δεχθεί μαστορέματα ώστε να δουλέψει σε αυτό το γνωστό στυλ του free to play, η μπορεί να γίνω κακός ονομάζοντας το : pay to win που τουλάχιστον από προσωπική εμπειρία συνήθως αυτό συμβαίνει ακόμη και σε επί πληρωμή τίτλους. Για να κάνει κανείς customization σε εμφάνιση και όπλα προφανώς θα χρειαστεί πάρα πολλές ώρες παιχνιδιού για να το καταφέρει ολοκληρώνοντας καθημερινές προκλήσεις και προχωρώντας στις βαθμίδες πριν τελειώσει η σεζόν εκτός αν φυσικά αν βάλετε το χέρι στην τσέπη για το Battle Pass… Και το κερασάκι στην τούρτα; Δεν είναι όλα τα αντικείμενα διαθέσιμα εκτός αν πληρώσετε (key word) συνδρομή η αν τα αγοράσετε χωριστά.
Αλλά ας μην είμαι τόσο κακός, μιας και υπάρχουν και αρκετά θετικά στην νέα αυτή προσπάθεια. Οι νέοι χαρακτήρες που έχουν προστεθεί – και αναμένεται να προστίθεται τακτικά – έχουν πολύ ενδιαφέρουσες νέες δυνατότητες. Ο Kiriko, για παράδειγμα, είναι ξεκάθαρα ο αγαπημένος μου, που μπορεί να σκαρφαλώσει σε τοίχους, να τηλεμεταφερθεί και να καλέσει ένα πνεύμα αλεπούς που βοηθά με την ταχύτητα της ομάδας. Την ίδια στιγμή, η Junker Queen είναι ένας χαρακτήρας με shotgun και ένα που σέρνει τους εχθρούς προς το μέρος της, οπότε είναι αποκλειστικά για χρήση σε κοντινές αποστάσεις.
Στους υπάρχοντες χαρακτήρες έγιναν ορισμένες αλλαγές για να μπορέσει να εξισορροπηθεί το gameplay. Ένα μεγάλο πρόβλημα σε όσους έχουν παίξει το πρώτο παιχνίδι είναι η λειτουργία της ασπίδας που πάντοτε λειτουργούσε σαν ένα αδιαπέραστο τοίχος και χαλούσε πολλά ωραία attacks. Έτσι με σκοπό να προωθηθεί το skills έγιναν αλλαγές με την σημαντικότερη την λειτουργία της ασπίδας.
Μια ωραία νέα πινελιά είναι και η νέα λειτουργία που προστέθηκε: δύο ομάδες παλεύουν για να ελέγξουν ένα droid. Είναι απίστευτα γρήγορο και ξέφρενο, με τις ομάδες να χωρίζονται σε αμυντικές και επιθετικές μονάδες που κάθε δευτερόλεπτο νιώθεις ότι μετράει και πως ακόμα και την τελευταία στιγμή μπορεί όλα να ανατραπούν.
Εκτός από τις νέες λειτουργίες, προστέθηκαν και νέα maps στο νέο παιχνίδι. Οι νέοι χάρτες παρέχουν νέα τοπία τα οποία σίγουρα θυμίζουν το αρχικό παιχνίδι και έχουν κρατήσει το DNA του. Επικίνδυνα σοκάκια και πλατείες, καφετέριες, θεόρατους ουρανοξύστες και χιονισμένα μέρη, η ποικιλία είναι σίγουρα κάτι που το Overwatch 2 δεν έκανε καμία έκπτωση και σε αυτό ικανοποιεί πραγματικά.
Είναι σοκαριστικό να σκεφτείς ότι πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από την ημέρα που παίξαμε το πρώτο Overwatch. Τότε όπως και τώρα αποτελεί μια ικανοποιητική εμπειρία παρόλο που θα πει κανείς πως ξεκίνησα αυτό το review κάπως αρνητικά. Η αλήθεια είναι πως μπορεί να περίμενα κάτι groundbreaking αλλά στο τέλος της ημέρας αν δούμε το παιχνίδι για αυτό που είναι βλέπουμε έναν τίτλο που έφερε αλλαγές σε αρκετά κομμάτια του, αλλά παράλληλα διατηρώντας την original αίσθηση του και σίγουρα αποτελεί αξιόλογο διάδοχο για τους fans του πρώτου.
