Το “Love in the Villa” μάλλον δεν ήταν αρκετό για το Netflix και έτσι αποφάσισε να μας δώσει μια ακόμη ρομαντική κωμωδία, η οποία αφορά την έχθρα δύο ανθρώπων που μετατρέπεται σε έρωτα. Η ταινία αυτή δεν είναι άλλη από το “Plan A Plan B”. Μια σύμβουλος γάμων και ένας δικηγόρος που ειδικεύεται στο οικογενειακό δίκαιο, δηλαδή στα διαζύγια. Δύο άνθρωποι με τελείως διαφορετικές απόψεις, οι οποίοι τελικά αναπτύσσουν ερωτικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, παρά την έχθρα τους.
Για όσους έχουν δει την ταινία “The Hating Game”, ή έχουν διαβάσει το βιβλίο, θα διαπιστώσουν ότι τα δύο αυτά σενάρια είναι κάπως παρόμοια. Η βασική ομοιότητά τους είναι το γεγονός ότι και στις δύο ταινίες οι πρωταγωνιστές δουλεύουν για δύο διαφορετικές εταιρείες, αλλά καταλήγουν να μοιράζονται τον χώρο εργασίας. Ένα καθοριστικό συμβάν και για τις δύο περιπτώσεις, εφόσον μέσα από αυτή την αντιπαλότητα ανέπτυξαν οι πρωταγωνιστές ερωτικά συναισθήματα.
Οι ρομαντικές κωμωδίες, όσο χαζές και αν είναι, μου αρέσουν. Οι ταινίες αυτές είναι αρκετά, ως υπερβολικά, προβλέψιμες, οπότε δε χρειάζεται να αφοσιωθώ στην υπόθεση και κατ’επέκταση αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα. Η συγκεκριμένη ταινία, όμως, με απογοήτευσε λίγο. Παρ’όλο που το trailer ανέβασε τις προσδοκίες μου, η ταινία δεν κατάφερε να τις εκπληρώσει στο μέγιστο.
Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν σαφώς η Nirali (Tamanna Bhatia). Ο ρόλος ταίριαζε απίστευτα στην Tamanna Bhatia και ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Παρ’όλο που οι χαρακτήρες μου άρεσαν, δε θεωρώ ότι οι πρωταγωνιστές είχαν χημεία μεταξύ τους. Σε μια τέτοια ταινία, η χημεία μεταξύ των βασικών χαρακτήρων είναι κρίσιμη. Όσο καλή και αν είναι η υπόθεση ή η σκηνογραφία, αν το πρωταγωνιστικό ζευγάρι δεν έχει χημεία, χάνεται όλη η μαγεία της ταινίας.
Μέσα σε 1 μήνα, το Netflix έβγαλε 2 ταινίες με ακριβώς την ίδια υπόθεση. Το “Love in the Villa” όταν ξεκίνησε ο μήνας και το “Plan A Plan B” όταν τελείωσε. Ωστόσο, όπως είχα αναφέρει και στην κριτική που έκανα για το “Love in the Villa”, θεωρώ ότι η ερμηνεία, και η παρουσία γενικότερα, της Kat Graham σε συνδυασμό με τα εξωπραγματικά πλάνα, έσωσαν την ταινία. Κάτι παρόμοιο γίνεται και με το “Plan A Plan B”. Η σκηνογραφία ήταν μάλλον το καλύτερο στοιχείο της ταινίας, ενώ χωρίς την Tamanna Bhatia η ταινία δε θα ήταν το ίδιο.
