Tα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά ενδιάφεροντα θρίλερ με προέλευση από τη μακρινή Αυστραλία (The Babadook, The Loved Ones, Relic). Το Netflix έρχεται να συνεχίσει την παράδοση, προσθέτοντας στη συλλογή του το Run Rabbit Run, σε σκηνοθεσία της Daina Reid και σενάριο της Hannah Kent (σε αυτήν ανήκει το δημοφιλές βιβλίο Έθιμα Ταφής).
To Run Rabbit Run ακολουθεί την ιστορία της Sarah Miller (Sarah Snook, Succession, Jessabelle), μιας γιατρού που, έπειτα από το διαζύγιό της, παλεύει να μεγαλώσει μόνη της την επτάχρονη κόρη της, Mia. Όταν η μικρή αρχίζει να εμφανίζει περίεργες συμπεριφορές και να θυμάται πράγματα και ανθρώπους που υποτίθεται ότι δεν έχει γνωρίσει ποτέ της, η Sarah βρίσκει τον εαυτό της να απειλείται από φαντάσματα που νόμιζε πως είχε αφήσει πίσω στο παρελθόν. Η επιστροφή στο πατρικό της σπίτι, το οποίο βρίσκεται χρόνια εγκαταλελειμένο, την παγιδεύει σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι κυνηγού με το θήραμά του, ενώ προσπαθεί να σώσει το παιδί της από μια αόρατη δύναμη…
Το γοτθικό σενάριο της Kent πραγματεύεται την απώλεια, το πένθος και τις ενοχές που επιφέρει μια έντονη τραυματική κατάσταση. Οι διάλογοι και οι συμβολισμοί του θολώνουν τα όρια μεταξύ λογικής και τρέλας και δημιουργούν ένα έξυπνο νοητικό παιχνίδι. Κάθε plot twist είναι προσεκτικά τοποθετημένο, με την ιστορία να ξετυλίγεται ομοιόμορφα και να κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος.
Η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία της Reid χρησιμοποιεί το άγονο αυστραλιανό τοπίο με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσει μια άβολη ηρεμία. Οι απέραντες ερημωμένες εκτάσεις αντανακλούν τη μοναξιά της Sarah και τη σταδιακή στροφή της στην παράνοια. Η ένταση χτίζεται με αργό αλλά σταθερό ρυθμό και μοιράζεται ομοιόμορφα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Ίσως λίγο περισσότερο ομοιόμορφα από όσο θα χρειαζόταν, με αποτέλεσμα όσο πλησιάζει το φινάλε να μην ανεβάζει τους ρυθμούς του στον βαθμό που θα θέλαμε.
Η Sarah Snook, γνωστή υπολογίσιμη δύναμη στον χώρο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, μας χαρίζει μια ακόμα δυνατή ερμηνεία ως μητέρα που παλεύει με το ίδιο της το μυαλό, προσπαθώντας παράλληλα να προστατεύσει το παιδί της, ενώ η εννιάχρονη Lily LaTorre στέκεται δίπλα της επάξια ως συμπρωταγωνίστρια, αποδεικνύοντας ότι ανήκει στην κατηγορία των child-actors που μπορούν όντως να παίξουν.
Δυστυχώς όμως το Run Rabbit Run δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα κλισέ του είδους του, καταφεύγοντας σε παλιές συνταγές τρόμου, που δεν του επιτρέπουν να είναι κάτι παραπάνω από ένα ήρεμο ψυχολογικό θρίλερ, ειδικά για τους παλιούς και πιο «ψημένους» φανς. Το μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό του σενάριο ενδεχομένως να δούλευε καλύτερα υπό τη μορφή μυθιστορήματος, καθώς ας μην ξεχνάμε ότι η Hannah Kent είναι μια ικανότατη συγγραφέας. Σίγουρα δεν πρόκειται για μια κακή ταινία, ωστόσο οι ελλείψεις της οπωσδήποτε δεν μας επιτρέπουν να την κατατάξουμε στο επίπεδο του αριστουργηματικού Babadook.
