Ακολουθώντας την επιτυχία της πρώτης season, το “The Bear” επέστρεψε με 10 νέα επεισόδια. Η σειρά ακολουθεί τον Carmy (Jeremy Allen White) στην προσπάθειά του να σώσει το εστιατόριο του αδελφού του, ο οποίος έχει πεθάνει. Εντούτοις, η πρώτη season μας αφήνει με μια ανατρεπτική απόφαση του Carmy, δηλαδή να κλείσει το εστιατόριο ή, για την ακρίβεια, να το ανακαινίσει. Στη δεύτερη season βλέπουμε ακριβώς αυτό, την ανακαίνιση.
Το χάος της κουζίνας δεν επικρατεί σε αυτή τη season και συνάμα ερχόμαστε πιο κοντά στους χαρακτήρες, οι οποίοι διανύουν τους δικούς τους προσωπικούς αγώνες. Ο κάθε χαρακτήρας παίρνει τον δικό του δρόμο με απώτερο σκοπό να εξελιχθούν ως μάγειρες. Βασικό παράδειγμα αποτελούν η Tina (Liza Colón-Zayas) και ο Ebra (Edwin Lee Gibson), οι οποίοι πήγαν σε σχολές μαγειρικής.
Ομολογώ πως δεν περίμενα η δεύτερη season να είναι τόσο καλή όσο η πρώτη, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Χάρηκα ιδιαίτερα που η παραγωγή μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά συναισθηματικά με τους χαρακτήρες. Σε αυτή τη season του “The Bear”, βλέπουμε τους χαρακτήρες να αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες, καθώς προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους. Για την ακρίβεια, το μόνο αρνητικό που θα έλεγα για την πρώτη season θα ήταν το γεγονός πως οι χαρακτήρες ήταν αρκετά αποστασιοποιημένοι από το κοινό.
Βασικό παράδειγμα αποτελεί ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Σε 10 επεισόδια, το “The Bear” μας παρουσιάζει το συναισθηματικό ταξίδι του Carmy, ο οποίος εξελίχθηκε αρκετά από την πρώτη season και ανακαλύπτει νέες πτυχές του εαυτού του. Γενικότερα, αυτή η season κατάφερε να εξελίξει την υπόθεση, ενώ παράλληλα μας παρουσίασε τους χαρακτήρες και τον τρόπο που εξελίσσονται μέσα από διάφορες συγκυρίες.
Όσον αφορά τους χαρακτήρες, ο αγαπημένος μου δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Carmy. Η Sydney (Ayo Edebiri) ήταν εξίσου καλή και το καλύτερο στοιχείο του χαρακτήρα της ίσως είναι το γεγονός ότι έχει πολλές φιλοδοξίες γι’αυτό το εστιατόριο. Οι ερμηνείες των ηθοποιών με άφησαν για ακόμη μια φορά άφωνη, με αποκορύφωμα τον Jeremy Allen White, ο οποίος αξίζει βραβείο για την καταπληκτική δουλειά που έκανε.
Η σκηνογραφία ήταν μοναδική, αλλά όχι χαοτική όπως στη πρώτη season. Θεωρώ πως υπήρχε η τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο οικείο και το ξεχωριστό, όπου οι χαοτικές σκηνές, αν και υπαρκτές, δεν ήταν το επίκεντρο της υπόθεσης. Έτσι, υπήρχε μια αρμονική συνοχή από σκηνή σε σκηνή, χωρίς πολλές και περίπλοκες παραπομπές.
Μια σειρά με γέλιο, δράμα και στεναχώρια. Το “The Bear” διέπρεψε για ακόμη μια φορά. Θεωρώ πως η δεύτερη season ήταν αναμφισβήτητα καλύτερη, καθώς μας παρουσίασε πολυδιάστατους χαρακτήρες και συνάμα έδωσε στο κοινό την ευκαιρία να δεθεί μαζί τους σε βαθύτερο επίπεδο. Η ροή και η εκτέλεση της ιστορίας ακολούθησαν διαφορετική πορεία, η οποία δούλεψε για την συγκεκριμένη season. Επιπλέον, η ρεαλιστική υπόθεση σε συνδυασμό με την αρμονική, αλλά ταυτόχρονα χαοτική, σκηνογραφία φέρνει ένα τέλειο αποτέλεσμα.
