Προχωρώντας μέσα στον Δεκέμβριο είδαμε αρκετές ταινίες που μας κίνησαν το ενδιαφέρον και μας εξέπληξαν είναι όμως το νέο The Matrix Resurrections μια τέτοια ταινία; Είναι άξιο να συνεχίσει την τριλογία ή μήπως ήταν απλά μια προσπάθεια να αναστηθεί ένα πλέον νεκρό franchise.Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση θα έλεγα.
Μετά την πρώτη τριλογία, ειδικά αναφέροντας την πρώτη ταινία, που άλλαξε τον κινηματογράφο ήταν ομολογουμένως δύσκολο να καταφέρουν ακόμα και οι αρχικοί συντελεστές να δημιουργήσουν μια ταινία που να έρχεται μετά το 2003 που τελείωσαν οι αρχικές παραγωγές, προκαλώντας το ίδιο συναίσθημα και να δώσει την αρχική ικανοποίηση στον θεατή και η αλήθεια είναι πως δεν τα κατάφεραν, όχι έστω σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η ταινία ξεκινάει δείχνοντας μας τον Neo να ζει υπό το πραγματικό του όνομα Thomas Anderson ως ένας επιτυχημένος μεν αλλά απογοητευμένος και ξενερωμένος προγραμματιστής που αισθάνεται συνεχώς ότι κάτι του λείπει από την ζωή του. Τότε μπαίνουν στην εξίσωση οι outcast του συστήματος που προσπαθούν να τον ξυπνήσουν και να του δώσουν να καταλάβει τι μπορεί να κάνει ερχόμενοι αντιμέτωποι με το Matrix και τις μηχανές. Μήπως αυτό που του έλειπε απλά είναι η Trinity όμως; Το ότι δεν ήταν στην ζωή του παρόλο που την έβλεπε κάθε μέρα του δημιουργούσε αυτό το κενό;.
Και εκεί έρχεται το μεγάλο ζήτημα για μένα το οποίο είναι καθαρά θέμα σεναρίου. Παρότι παρακολουθούμε μια ταινία Matrix με γνώριμους χαρακτήρες περίμενα κάτι παραπάνω και διαφορετικό ειδικά προχωρώντας στον χαρακτήρα της Trinity. Στην αρχή της ταινίας είναι τόσο έντονη η έλλειψη της Trinity στον Neo που όταν επιτέλους καταλήγουν μαζί θεωρείς πως θα έχει κάποιο σημαντικό ρόλο στην ταινία, λάθος όμως. Ο ρόλος της Trinity αναλώνεται σε μικρές μάχες και σε περιορισμένη διαπροσωπική σχέση γεγονός που αφαιρεί από την ταινία σε μεγάλο βαθμό. Μιλάμε για την Trinity και ενώ στην αρχή φαίνεται πως οδεύει να εξελιχθεί από love side character σε πρωταγωνιστή καταλήγει αδιάφορη και το να την μειώνεις έτσι είναι μεγάλο λάθος.
Γενικότερα από την ταινία έλειπε το διαφορετικό, έλειπε κάτι mindblowing που θα σε κάνει να πεις ναι ήταν τρομερό. Ξέρουμε το back story, ξέρουμε τι γίνεται μέσα στο Matrix, ξέρουμε τι μπορεί να κάνει ο Neo και θέλαμε κάτι καινούριο που δεν το πήραμε. Ενώ το σενάριο είχε προοπτικές η Lana Wachowski δεν το εξέλιξε όσο έπρεπε. Υπήρχαν τόσες προοπτικές δείχνοντας μας εάν όντως μηχανές ήταν ανυπάκουες ως προς την μεριά τους και τι μπορούσε να γίνει ακολουθώντας λίγο αυτή την προοπτική.
Προχωρώντας στον τομέα του Cgi και της κινηματογράφησης θα ήταν ψέμα εάν δεν έλεγα πως όλα ήταν πανέμορφα. Στο κομμάτι των εφέ και γενικότερα όσον αφορά το κινηματογραφικό μέρος η παραγωγή έδωσε ρέστα και παρέδωσε ένα αποτέλεσμα που οπτικά είναι χάρμα οφθαλμών. Η αργή κίνηση είναι εκεί και προσδίδει αυτό που πρέπει φέρνοντας στο μυαλό την νοσταλγία.
Στο κομμάτι του cast οι επιλογές ήταν πολύ καλές και ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες των ρόλων τους. Προφανώς ο Keanu Reeves και η Carrie-Anne Moss στην επιστροφή τους ως Neo και Trinity αντίστοιχα τα πήγαν εξαιρετικά συνεχίζοντας την υποκριτική πλευρά των ρόλων τους από εκεί που τους είχαν αφήσει το 2003. Προχωρώντας στο υπόλοιπο cast ο Yahya Abdul-Mateen II ως ο Morpheus ανταποκρίθηκε στον ρόλο του στην θέση του Fishburne όσο καλύτερα μπορούσε. Εξαιρετική δουλεία έγινε με τον Jonathan Groff ως Smith που παρόλο δεν με ενθουσίασε στην αρχή ανταποκρίθηκε στο ρόλο τέλεια και ήταν ίσως από τις πιο ενδιαφέρον ιστορίες μέσα στην ταινία. Η Jessica Henwick ως Bugs συμπλήρωσε την ταινία και τα πήγε αρκετά καλά στον ρόλο της. Γενικότερα στον τομέα του cast έγινε πολύ καλή δουλειά και δεν παρασύρθηκε από την μετριότητα του σεναρίου.
Καταλήγοντας, η αναμενόμενη επιστροφή του Matrix πέρα από την νοσταλγία που σίγουρα έφερε δεν είχε να προσδώσει πολλά παραπάνω στο Franchise. Πλέον μένει μόνο να περιμένουμε να δούμε εάν αποφασίσουν πως αυτή η τέταρτη ταινία είναι ικανή να ανοίξει την πόρτα για μια νέα τριλογία που αν με ρωτάτε είναι τελείως αχρείαστη.
