Βασισμένο στο βιβλίο του Christopher Pike, το “The Midnight Club” πραγματεύεται την ιστορία μιας παρέας 8 ατόμων που πάσχουν από σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες. Τα 8 αυτά άτομα, έχουν καθιερώσει μυστικές συναντήσεις τα μεσάνυχτα, για να λένε τρομακτικές ιστορίες. Ο τίτλος της σειράς “The Midnight Club”, βγαίνει από τη συγκεκριμένη λέσχη.
Υπάρχουν, όμως, 2 όροι για να γίνεις επίσημο μέλος της λέσχης. Ο πρώτος είναι να πιεις έστω και μια γουλιά κρασί, παρ’όλο που απαγορεύεται στην κατάστασή τους, και ο δεύτερος επιβάλλει στους συμμετέχοντες να ψάξουν σημάδια από τον άλλο κόσμο. Οι ίδιοι μάλιστα υπόσχονται πως αν πεθάνουν θα προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν με τους υπόλοιπους.
Η σειρά αποτελείται από 10 επεισόδια. Κάθε επεισόδιο και μια διαφορετική ιστορία. Υπήρχαν ιστορίες που μου άρεσαν περισσότερο από κάποιες άλλες. Παράλληλα, η Ilonka (Iman Benson) προσπαθεί να μάθει περισσότερα για το Brightcliffe Hospice, το κέντρο περίθαλψης δηλαδή στο οποίο βρίσκονται. Υπάρχει, βέβαια, το υπερφυσικό στοιχείο, το οποίο μπερδεύει αρκετά τον θεατή.
Μου άρεσαν μερικοί χαρακτήρες, αλλά ο αγαπημένος μου ήταν η Anya (Ruth Codd). Ο Kevin (Igby Rigney), ο Spencer (William Chris) και ο Amesh (Sauriyan Sapkota) ήταν εξίσου καλοί χαρακτήρες. Θεωρώ ότι ο Amesh έπρεπε να εμφανιστεί περισσότερο. Η Ilonka, αν και στην αρχή ήταν μια από τις αγαπημένες μου, στη συνέχεια έγινε υπερβολικά εγωκεντρική.
Η σκηνογραφία ήταν πολύ καλή, ειδικά τα πλάνα στο δάσος. Μέσα από τη σκηνογραφία κατάφεραν να αποδώσουν μια ανατριχιαστική αίσθηση και γενικότερα να φέρουν ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ομολογώ πως δεν περίμενα το CGI να είναι τόσο καλό. Δεν είναι λίγες οι φορές που το Netflix, και όχι μόνο, μας απογοήτευσε με το περίεργο CGI, αλλά ευτυχώς η συγκεκριμένη σειρά δεν είναι μια από αυτές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη σειρά κατάφερε να αποσπάσει μια θέση στο βιβλίο Guinness. Σημείωσε τα περισσότερα jump scares σε ένα επεισόδιο, με συνολικά 21 jump scares στο πρώτο κιόλας επεισόδιο. Υπήρχαν, επίσης, μερικές συγκρούσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες, ένας από τους πρωταγωνιστές μάλιστα πέθανε, ενώ ένας άλλος έφυγε λόγω λανθασμένης διάγνωσης.
Η σειρά είχε αρκετές ανατροπές. Ακόμη και όταν νομίζουμε πως τα γνωρίζουμε όλα, έρχονται νέες πληροφορίες στην επιφάνεια. Στο τέλος της σειράς υπάρχουν ακόμη αναπάντητες ερωτήσεις, οι οποίες ίσως απαντηθούν στην επόμενη Season, αν υπάρχει. Προσωπικά, δεν κατάφερα να βρω τον κακό της υπόθεσης. Για την ακρίβεια, μέχρι και τώρα δεν ξέρω ποιος είναι πραγματικά ο κακός, οπότε θεωρώ ότι χειρίστηκαν πολύ καλά το θέμα με τον κακό.
Χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα πως η σειρά δεν είναι περιορίζεται στο στοιχείο του τρόμου και έχει μερικές χαρούμενες και θλιβερές σκηνές. Αφοσιώθηκαν αρκετά στους χαρακτήρες, χωρίς να χαθεί η αίσθηση τρόμου, το οποίο ήταν ένα αρκετά ευχάριστο στοιχείο για εμένα. Ελπίζω η σειρά να επιστρέψει με δεύτερη Season, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι Netflix Original, δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά το μέλλον της σειράς.
