Το The Mother είναι μια ταινία δράσης με έντονη κλίμακα, ένα βίαιο γυναικοκρατούμενο δράμα για μια σκληροτράχηλη βετεράνο μάχης που δυσκολεύεται πολύ να προσαρμοστεί στο να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από σκληρός στρατιώτης, και αυτό περιλαμβάνει και το να είναι μητέρα. Ενώνοντας τις Kathryn Bigelow, Patty Jenkins, Gina Prince-Blythewood, Mimi Leder και τα αδέλφια Wachowski μεταξύ των γυναικών που είναι υπεύθυνες για αξιοσημείωτες ταινίες δράσης, η Αυστραλή σκηνοθέτης Niki Caro (Whale Rider, Mulan) παρέδωσε μια ταινία που θα μπορούσε εύκολα να έχει εκτραπεί στο συναίσθημα ανά πάσα στιγμή, αλλά αντίθετα παραμένει σκληρή σαν καρφιά και δεν μαλακώνει στο τέλος. Η ταινία θα είχε σίγουρα ακόμη μεγαλύτερη απήχηση στη μεγάλη οθόνη, αλλά, όπως και να έχει, ξεκίνησε την Παρασκευή στο Netflix.
Ίσως καμία σταρ δεν έχει επιβιώσει από περισσότερα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα της απ’ ό,τι η Τζένιφερ Λόπεζ, και ενώ η ερμηνεία της εδώ την καλεί κυρίως να μην έχει τίποτα που να μοιάζει με συναισθηματισμό.
Η Λόπεζ είναι δολοφόνος, και στην πορεία- παραδέχεται -ή ίσως καυχιέται- ότι έριξε κάτω 46 ανθρώπους ενώ βρισκόταν σε υπηρεσία στη Μέση Ανατολή, και δεν είναι κάποια που θα υποχωρήσει ποτέ και θα κάνει κάτι λιγότερο από το να κλωτσήσει τον αντίπαλό της. Τούτου λεχθέντος, είναι κατανοητά παθιασμένη με την κόρη της Ζόι, αλλά τελικά αδικαιολόγητα παθιασμένη σε ό,τι αφορά το FBI- όταν η υπηρεσία της λέει ότι ο μόνος τρόπος να προστατεύσει το παιδί της είναι να εξαφανιστεί, εκείνη υπάκουα συμφωνεί, αποβάλλει το παιδί και φεύγει για την Αλάσκα.
Αλλά μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι το The Mother δεν πρόκειται απλώς να τα παρατήσει και να ζήσει με τις πολικές αρκούδες για το υπόλοιπο της ζωής της. Οι κακοί απαγάγουν την κόρη (Lucy Paez), 12 ετών πλέον, από μια σχολική αυλή, μετά την οποία ο επόμενος σταθμός είναι, από όλα τα μέρη, η Αβάνα, μια τοποθεσία που διπλασιάζεται εξαιρετικά καλά από μια αστική περιοχή των Καναρίων Νήσων.
Αν όλα αυτά κάνουν την ταινία να ακούγεται σαν ένα οδοιπορικό σε μακρινές τοποθεσίες, η ταινία αποφεύγει μια τέτοια μοίρα χάρη στην έξυπνη ικανότητα της Κάρο και των συνεργατών της να κρατούν τα πράγματα σε απειλητικά χαμηλό βρασμό σχεδόν ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει μια ζοφερή σοβαρότητα στη διαδικασία, η οποία εξισορροπείται όμορφα από τη συνεχή συναισθηματική αναταραχή που μεταφέρουν πάντα μαζί τους αυτοί οι αυστηρά ελεγχόμενοι χαρακτήρες.
τΤο The Mother βρίσκεται υπό περιορισμούς του ενός ή του άλλου είδους τις περισσότερες φορές, αλλά ξέρεις ότι δεν θα παραμείνει έτσι για πολύ καιρό. Καθώς μπαίνει στους τελευταίους γύρους της, το The Mother γίνεται τελικά η ταινία γυναικείων δεσμών που απειλούσε να γίνει σχεδόν από την αρχή, και είναι ένας σκληρά κερδισμένος στόχος σχεδόν από κάθε άποψη. Η ιστορία είναι κάτι κοντά σε ένα παραμύθι που μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο μελόδραμα σκληρής δράσης με πολύ μεγάλο τόξο. Όσο ευφάνταστα κι αν είναι όλα αυτά, η σκληρότητα των χαρακτήρων και η σοβαρή αλλά προωθητική ενέργεια της ταινίας κρατούν σχεδόν πάντα τη διαδικασία ενδιαφέρουσα και τις προσδοκίες του καθενός σε μια συνεχή κατάσταση περιέργειας για το πού μπορεί να καταλήξουν όλα αυτά.
Η Λόπεζ είναι ένα κουρδισμένο σύρμα που δίνει τον τόνο σε αυτή τη σφιχτοδεμένη ιστορία. Τίποτα από όσα επιτυγχάνονται από τους χαρακτήρες εδώ δεν είναι εύκολο και μερικές φορές απαιτεί απροσδιόριστες ποσότητες υπομονής και σθένους. Η Lopez και η Caro φαίνονται πολύ συγχρονισμένες καθώς αφηγούνται την εκτεταμένη ιστορία με έναν πειθαρχημένο τρόπο που διατηρεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια, αν όχι υψηλά επίπεδα απόλυτου ενθουσιασμού. Οι σκηνοθέτες αποφεύγουν τις φτηνές συγκινήσεις και την αχρείαστη βία που, σε άλλα χέρια, θα μπορούσαν να κάνουν αυτή την ιστορία ενδεχομένως πιο δημοφιλή στους θεατές. Αλλά η Caro κρατάει σφιχτά τα ηνία και έχει διηγηθεί με έντονο τρόπο μια ιδιότυπη ιστορία που πιθανότατα θα μείνει στο μυαλό.
