Αναζητώντας μια νέα αρχή στο Σικάγο, η οικογένεια Presley αποφασίζει να μετακομίσει, όταν ανακαλύπτουν ότι το καινούργιο τους σπίτι είναι στοιχειωμένο από ένα φάντασμα. Το φάντασμα, με το όνομα Ernest (David Harbour), βοηθάει την οικογένεια του Kevin (Jahi Di’Allo Winston) να γίνει ουσιαστικά η νέα τάση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Για την ακρίβεια, ο Frank (Anthony Mackie) ήθελε να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Ernest για να επωφεληθεί οικονομικά από αυτή. Μια απόφαση που θα τους οδηγήσει στο μονοπάτι της CIA, καθώς γίνονται στόχοι από αυτήν. Ο Kevin και ο Ernest, όμως, δεν τα παρατάνε. Παρέα με την Joy (Isabella Russo) προσπαθούν να βοηθήσουν τον Ernest, ενώ παράλληλα ερευνούν το παρελθόν του.
Όπως καταλαβαίνετε, το “We Have a Ghost” είναι μια κωμική ταινία. Βέβαια, η ιστορία θα μπορούσε να έχει διαφορετική εκτέλεση, να ακολουθήσει δηλαδή μια τρομακτική πορεία, όχι μόνο επειδή το βασικό στοιχείο της ταινίας ήταν ένα φάντασμα, αλλά και λόγω του σκηνοθέτη. Ο Christopher Landon έχει σκηνοθετήσει αρκετές ταινίες τρόμου, όπως το “Paranormal Activity” και το “Happy Death Day”.
Προσωπικά, μου άρεσε η κωμική τροπή που ακολούθησε η ταινία. Η υπόθεση ήταν διασκεδαστική και είχε αρκετά καλή ροή. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για το σενάριο, το οποίο ήταν για εμένα ρηχό και ο διάλογος συνηθισμένος. Λαμβάνοντας υπόψη διάφορες περιστάσεις στη ταινία, πιστεύω ότι σε ορισμένα σημεία θα έπρεπε να υπάρχει καλύτερη εξήγηση. Βασικό παράδειγμα αποτελεί η στάση του Kevin απέναντι στους γονείς του λόγω της μετακόμισης.
Ομολογώ πως οι χαρακτήρες δεν μου άρεσαν. Ο Ernest ήταν αναμφίβολα ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας. Πιστεύω πως αν δεν υπήρχε το μυστήριο πίσω από τον Ernest, η ταινία θα ήταν ανιαρή. Όσον αφορά τους ηθοποιούς, μόνο η ερμηνεία του Anthony Mackie μου άρεσε πραγματικά. Δυστυχώς, δεν έδωσαν την ευκαιρία στον David Harbour να αναδείξει τις ικανότητές του στην υποκριτική.
Η σκηνογραφία ήταν καλή, αλλά θεωρώ πως κάποια πλάνα με τη CIA είχαν περιθώρια βελτίωσης. Τα όπλα, για παράδειγμα, που χρησιμοποιούσαν οι πράκτορες του CIA μου φάνηκαν λίγο περίεργα. Εντούτοις, το CGI ήταν απρόσμενα καλό, δεδομένου ότι πρόκειται για μια κωμωδία.
Μια αξιόλογη προσπάθεια του Netflix να φέρει στις οθόνες μας μια ταινία με δράση και χιούμορ για όλη την οικογένεια. Θεωρώ πως η ταινία είχε σίγουρα δυνατά σημεία, αλλά υπερισχύουν τα αδύναμα. Το αγαπημένο μου μέρος της ταινίας ήταν η μικρή μάχη στο τέλος μεταξύ της οικογένειας Presley και του κακού. Ο ίδιος ο κακός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ανατροπή για κάποιους. Γενικότερα, όμως, θα έλεγα πως είναι μια ακόμα μέτρια προσθήκη στο Netflix.
