O Ezra (Jonah Hill) είναι ένας τριαντάρης Εβραίος, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λος Άντζελες. Εργάζεται ως χρηματιστής, παρόλο που το σιχαίνεται και δεν μπορεί να στεριώσει σε σχέση, αν και ο ίδιος το θέλει απεγνωσμένα. Το μόνο που τον ευχαριστεί πραγματικά είναι το podcast του οποίου είναι δημιουργός, όπου μαζί με την κολλητή του μιλούν περί ανέμων και υδάτων, σχετικά με την κουλτούρα, τη μουσική, τη μόδα και γενικώς βγάζουν τα εσώψυχά τους. Η Amira (Lauren London) είναι μια σχεδιάστρια μόδας, πολύ πιο προσγειωμένη και διαφορετική από τον Ezra. Μια τελείως τυχαία κατάσταση φέρνει τους δύο αταίριαστους πρωταγωνιστές κοντά, κάνοντάς τους να ερωτευτούν και σύντομα να αποφασίσουν να παντρευτούν. Όμως, πριν συμβεί αυτό, θα πρέπει ο ένας να γνωρίσει την οικογένεια του άλλου. Για το καλό αυτής της σχέσης δύο εντελώς διαφορετικά περιβάλλοντα θα πρέπει να συναντηθούν και να συνυπάρξουν, όμως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση…
Ρομαντική κομεντί σε σκηνοθεσία του Kenya Barris, στην οποία ο Jonah Hill υποδύεται για μια ακόμα φορά τον συμπαθή και awkward εαυτό του. Κεντρικό θέμα της είναι το πως είναι η διαφορά στην κουλτούρα δύο ανθρώπων μπορεί να θέσει σοβαρά εμπόδια στη μεταξύ τους σχέση ή ακόμα και να την απειλήσει με διάλυση. Από τη μια πλευρά έχουμε την οικογένεια του Ezra, λευκούς και Εβραίους, από την άλλη την οικογένεια της Amira, μαύρους και μουσουλμάνους.
Παρόλο που πρόκειται για μια ιδέα που έχουμε δει ξανά στο παρελθόν (Guess Who’s Coming to Dinner-1967, La famille Bélier-2014 κ.α.) η θεματική της είναι αρκετά επίκαιρη, καθώς ως κοινωνία μόλις τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε αρχίσει να προσεγγίζουμε φυλετικά και κοινωνικά ζητήματα με λίγο περισσότερο σεβασμό και ωριμότητα. Οπότε, τί καινούργιο προσθέτει το You People, στη συζήτηση, ώστε να αξίζει να μιλάμε για αυτό;
Δυστυχώς τίποτα! Χρησιμοποιεί άνοστα αστεία, τα οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει να φανούν cool και έξυπνα, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από τα δύο. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν αστεία. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο διάλογος ανάμεσα στην Εβραία μητέρα και τον μαύρο πατέρα σχετικά με το τί ήταν «χειρότερο», το Ολοκαύτωμα ή το δουλεμπόριο των μαύρων σκλάβων. Υποθέτω ότι στο μυαλό των σεναριογράφων αυτό φάνταζε ιδανικό δείγμα σκοτεινού, προκλητικού, μοντέρνου χιούμορ. Ναι, η ταινία έχει να επιδείξει αρκετά τέτοια “αστεία” σε βαθμό που καταντά κουραστικό.
Σε επίπεδο υποκριτικής, η Julia Louis-Dreyfus ως Εβραία μητέρα του Ezra παίζει επίσης τον εαυτό της και, παρόλο που την αγαπώ, θεωρώ πως το μόνο που καταφέρνει εδώ είναι να κάνει την ταινία να μοιάζει περισσότερο με sitcom από όσο θα έπρεπε, δημιουργώντας ένα άβολο αποτέλεσμα. Σαν να περιμένεις συνεχώς να ακουστεί από κάπου ένα γέλιο-κονσέρβα για να γεμίσει την άβολη σιωπή, χωρίς αυτό να ακούγεται ποτέ. Από την άλλη, ο Eddie Murphy ως πατέρας της Amira θα μπορούσε να έχει σώσει την ταινία αν υποδυόταν εκείνος τον συνήθη ρόλο του και είχε χώρο για να αφήσει το κωμικό του ταλέντο να εκτυλιχθεί. Η παρουσία του εδώ είναι υπερβολικά σοβαρή, σε σημείο που να αναρωτιέμαι αν προσπάθησαν να τον κάνουν να μοιάσει με αυτόν του Robert De Νiro στο Meet the Parents (2000). Τα ζευγάρια των γονιών συμπληρώνουν ο David Duchovny και η Nia Long, των οποίων οι ρόλοι είναι τόσο περιορισμένοι, ώστε οριακά συμμετέχουν στην ταινία.
Με διάρκεια κάτι λιγότερο από δύο ώρες και σχεδόν ανύπαρκτο χιούμορ, το You People είναι δυστυχώς καταδικασμένο να το ξεχάσεις μόλις εμφανιστούν στην οθόνη τα προτεινόμενα του Netflix. Και είναι κρίμα για όλους τους συντελεστές, αλλά λίγο περισσότερο για τον Jonah Hill, ο οποίος πιστεύω πως μπορεί γενικά να πετύχει περισσότερα, με λίγη υποστήριξη από ένα πιο δυνατό σενάριο.
